Objawy niedoczynności tarczycy mogą być bardzo zróżnicowane. Dlatego też, warto się im bliżej przyjrzeć. Bardzo trudno jest je wytypować, a podczas choroby rozpoznać. Bardzo trudne jest więc postawienie jednoznacznej diagnozy, że dana osoba cierpi właśnie na niedoczynność tarczycy. Ważnej jest przedstawienie lekarzowi wszystkich objawów i dolegliwości, jakie w ostatnim czasie zauważyliśmy u siebie, które nie są dla nas naturalne i pojawiły się nagle. Dzięki temu, lekarz zleci nam wykonanie podstawowych badań, które pomogą w ustaleniu poziomu hormonu tarczycy w naszym organizmie. Rzadkimi przyczynami niedoczynności tarczycy są inne zapalenia tarczycy, polekowa niedoczynność tarczycy wtórna niedoczynność tarczycy pojawiająca się w przypadku przebiegu chorób przysadki.
Przyczyny niedoczynności tarczycy
Pierwszą przyczyną niedoczynności tarczycy jest choroba Hashimoto czyli przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy. Jest to choroba wywołana przez własne przeciwciała, której efektem jest niebolesne zapalenie tarczycy, które powoli przez lata niszczy tarczycę, przez co dochodzi do zmniejszenia produkcji hormonów. Kolejną przyczyną może być stan po operacyjnym usunięciu tarczycy. W wyniku takiej operacji dochodzi do trwałej niedoczynności tarczycy. Ostatnią przyczyną może być stan po leczeniu jodem promieniotwórczym.
Objawy niedoczynności tarczycy
Do najczęstszych objawów subklinicznej niedoczynności tarczycy należą stany obniżonego nastroju, depresja, zaburzenia gospodarki lipidowej czyli zwiększone stężenie cholesterolu całkowitego i frakcji LDL, co zwiększa zagrożenie miażdżycą i chorobami układu krążenia. Jeśli chodzi o kliniczną odmianę niedoczynności tarczycy, to posiada ona takie objawy jak duszność wysiłkowa, spłycenie oddechu, nadmierna senność, stałe odczuwanie zimna, częste zaparcia, sztywność mięśni, obolałe stawy, przyrost wagi mimo braku apetytu, ochrypły głos, słabsza pamięć, osłabiona zdolność koncentracji, obrzęk powiek, często pojawia się tzw. drugi podbródek, obrzęk szyi, zanikają dołki nad obojczykami, zaburzenia miesiączkowania, łamliwość i wypadanie włosów, przerzedzanie się brwi, suchość skóry, utrata owłosienia w dołach pachowych, obniżenie nastroju i myśli depresyjne, objaw „brudnych kolan”, „brudnych łokci”, ślepota zmierzchowa, zatrzymanie wody w organizmie, trudności z utrzymaniem ciąży, impotencja, zmniejszenie libido, objawy choroby wieńcowej, bradykardia zatokowa, spowolnienie ruchów, gromadzenie się płynu w otrzewnej.
Leczenie niedoczynności tarczycy
Najprostszym sposobem na leczenie niedoczynności tarczycy jest zażywanie hormonu tarczycy lub jodu, jeśli przyczyną niedoczynności jest jego niedobór. Dawka leku oraz jego rodzaj jest ustalana na podstawie przeprowadzanych badań sprawdzających poziom hormonu w organizmie. Najczęstszym lekiem, który przepisywany jest na niedoczynność tarczycy jest taki, w którym zawarta jest lewotyroksyna. Lek należy przyjmować regularnie. Dzięki temu poziom hormonu tarczycy będzie się mógł znajdować na odpowiednim poziomie. Najlepiej jest przyjmować lek o tej samej porze każdego dnia. Najlepszą porą jest ranek. Ważne jest, aby przyjmować lek na czczo około godzinę przed posiłkiem.
Czy możliwe jest całkowite wyleczenie?
Większość pacjentów cierpiących na niedoczynność tarczycy wymaga leczenia przez całe życie. W niektórych przypadkach może jednak dojść do samoistnego wyleczenia. Zazwyczaj taka sytuacja pojawia się gdy pacjent cierpi na poporodowe zapalenie tarczycy, podostre zapalenie tarczycy czy też na polekową niedoczynność tarczycy.
Czym jest TSH?
TSH to nic innego jak oznaczenie poziomu tyreotropiny we krwi, co pozwala sprawdzić czy tarczyca funkcjonuje poprawnie. Badanie to wykonuje się zarówno w przypadku nadczynności jak i niedoczynności tarczycy.
TSH to hormon produkowany przez przedni płat przysadki mózgowej. Uczestniczy również w regulacji wydzielania trójjodotyroniny i tyroksyny przez tarczycę. Jeśli lekarz podejrzewa, że u danego pacjenta pojawiają się problemy z tarczycą, zleca badania wolnych hormonów tarczycy. Dzięki temu, będzie można podjąć odpowiednie leczenie, dzięki któremu można będzie przywrócić zdrowie pacjentowi. Pozwoli to na uzyskanie przeświadczenia, że zrobiliśmy wszystko, aby powrócić do pełni zdrowia.
Norma poziomu TSH
Podstawową wartością referencyjną dla osoby dorosłej jest przedział między 0,4 do 4 mlU/l. Nie są to jednak wartości stałe. Przede wszystkim to jaki zakres będzie przyjęty dla danego pacjenta w dużej mierze zależy od wieku, płci i metody oznaczania, jaka została użyta w laboratorium. Ważne jest więc aby skonsultować się z lekarzem gdy otrzymamy już wyniki tych badań.
Niskie TSH
Jeśli badanie pokazało, że mamy niskie TSH, to oznacza, że mamy nadczynność tarczycy. W niektórych przypadkach taki wynik może również odpowiadać niedoczynności przysadki. Pojawia się w takim przypadku wtórna niedoczynność tarczycy, ponieważ uszkodzona przysadka przestaje produkować TSH i do tarczycy nie docierają informacje, że organizmowi brakuje tyroksyny i trójjodotyroniny. Niskie TSH może być również efektem występowania choroby Basedowa, która jest postacią pierwotnej nadczynności tarczycy.
Wysokie TSH
Taki wynik jest charakterystyczny dla niedoczynności tarczycy. Dotyczy niedoczynności pierwotnej wtedy gdy przysadka stara się pobudzić tarczycę do produkcji hormonów, ale uszkodzona tarczyca nie jest w stanie wyprodukować ich w odpowiedniej ilości. Może to również oznaczać, że dana osoba ma niedoczynność trzeciorzędną, gdy uszkodzone podwzgórze nie wydziela TSH i nie dochodzi do pobudzenia przysadki.
Opracowanie artykułu Puls Zdrowia, portal o zdrowiu i urodzie.
Nie lekceważcie tarczycy, nie leczona rozwala cały organizm.