PORTRET DORIANA GREYA. Oscar Wilde.

Niezwykła opowieść o miłości (a właściwie jej braku), samotności i życiu w świecie pełnym pokus i tajemnic.

Autor PORTRETU DORIANA GREY’A  sam wiódł egzystencję wartą przybliżenia. Urodził się w połowie XIX wieku w Irlandii. Jego ojciec, William Wilde, był człowiekiem wykształconym, o ustalonej pozycji w społeczeństwie. Prowadził praktykę lekarską. Specjalizował się w chirurgii, laryngologii a nawet okulistyce. Matka interesowała się literaturą i kulturą. Prowadziła dom otwarty, salon literacki, w którym dyskutowało się o filozofii, literaturze, tłumaczeniach. Sama przekładała na język angielski teksty niemieckie. Jak widać dom, w którym wychowywał się przyszły powieściopisarz dawał mu szansę na szeroko pojętą edukację. Dowodem tej tezy jest na pewno fakt, że Wilde studiował w Trinity College w Dublinie, a potem przez cztery lata w Magdalen College w Oxfordzie.

Już jako młody człowiek Wilde zyskał opinię erudyty i estety. Wzorowano się nawet na jego ekscentrycznym sposobie ubierania. Podczas pobytu w Ameryce stał się ulubieńcem studentów, którzy zafascynowani byli jego innością ( w każdym tego słowa znaczeniu). Miał też Wilde w swoim życiu moment, kiedy postanowił się ożenić, może ustatkować, może zamknąć usta co bardziej przykrym krytykom jego egzystencji. Wiadomo bowiem, że pisarz był homoseksualistą, a w XIX wiecznej Anglii nie był to powód do chwały. Do tego stopnia, że prawie dekadę później wytoczono mu proces o czyny niemoralne, w wyniku którego został skazany na dwa lata ciężkich robót.

PORTRET DORIANA GREYA to historia młodzieńca, który powoli zaczyna wkraczać w nieznany mu dotąd świat zmanierowanej elity towarzyskiej, przyjęć, ale także  intryg, kłamstwa i podłości. Początkowo naiwny i niewinny, dostrzega swoją drugą naturę. Nie dzieje się to przypadkiem. Zmiana, która zachodzi w jego życiu i osobowości jest wynikiem wpływu na Doriana dwóch niebanalnych postaci. Pierwszą z nich jest malarz Bazyli Hallward. To on będzie autorem tytułowego portretu Doriana Grey’a. Nie chce go zmieniać, kształtować na jakiś własny wzór czy podobieństwo. Obserwuje młodzieńca takim, jakim on jest. Fascynuje go jego wewnętrzne i zewnętrzne piękno. Nie chce nikomu poza modelem pokazywać swego dzieła. Uważa, że on sam ujawnił w nim zbyt wiele siebie, bo przecież dla artysty model jest tylko pobudką. Nie jego a siebie ujawnia na płótnie.

Właśnie u Bazylego Dorian poznaje lorda Henryka Wottona. Jego spojrzenie na ludzką egzystencję, miejsce człowieka w hierarchii zależności i przyzwyczajeń, a w szczególności na zagadnienie przemijania –ma ogromny wpływ na kształtowanie się światopoglądu młodzieńca. Cóż stanie się z nim w przyszłości? Jak będzie wyglądała jego twarz, skóra? Co będzie, gdy rozpocznie się starość? Lord Henryk namawia Grey’a do korzystania z życia, do hedonizmu, poszukiwania nowych wrażeń, oszukiwania strachu ,a może w ogóle wyzbycia się tego uczucia.

Nadchodzi kluczowy dla powieści moment, w którym Dorian Grey wypowiada życzenie na zawsze zmieniające jego świat. Obserwując swe piękno na portrecie Bazylego, wypowiada słowa, które niestety się spełnią – pragnie być zawsze tak piękny, jakim jest w tej chwili… Jakim kosztem? Tego już trzeba dowiedzieć się z powieści Wilde’a, a przeczytać ją naprawdę warto.