[toc]Zaczynamy, czyli samouczek i menu

W świecie gry Forge of Empires powita Was Ragu Srebrny Język, który od tej chwili będzie pojawiał się, by pomóc w budowaniu imperium i poinformować o nowych wydarzeniach, zwłaszcza tych, które miały miejsce podczas Waszej nieobecności (wylogowania).
Jego pierwsze zalecenia to jednocześnie misje, dzięki którym nauczycie się podstaw gry. Warto trochę „pojeździć” kursorem po różnych przyciskach i poczytać podpowiedzi, jakie się przy nich pojawią. Oto kilka wskazówek odnośnie najważniejszych elementów interfejsu.

1. Nazwa miasta – dwukrotne kliknięcie spowoduje otwarcie profilu użytkownika, w którym oprócz nazwania swej metropolii możecie dodać opis profilu oraz materiały, którymi chcemy szczególnie handlować. Na razie oczywiście nie mamy jeszcze żadnych towarów, ale już warto zapamiętać to menu i wracać do niego regularnie. To, co w nim wpiszemy będzie istotną informacją, która ułatwi pokojowo nastawionym sąsiadom, znajomym, a przede wszystkim członkom naszej gildii (kiedy już ktoś nas do takowej zaprosi albo jeśli sami ją stworzymy) pomoc w rozbudowie Waszego miasta. W odpowiednich polach będziemy wpisywać towary, które są nam w danej chwili najbardziej potrzebne oraz te, których mamy nadwyżkę i chcemy wymienić. W opisie można umieścić w zasadzie wszystko, ale najważniejsza jest wskazówka dotycząca restauracji i motywacji budynków – czyli na czym najbardziej nam zależy – na zwiększeniu zadowolenia ludności (dzięki czemu otrzymujemy więcej monet i zaopatrzenia) czy na motywowaniu budynków produkcyjnych i mieszkalnych (co podwaja ilość uzyskiwanych z nich dóbr). Często spotykany przy nazwie miasta lub w opisie skrót ZPD (na przykład, kolejność może być inna) oznacza, że gracz prosi najpierw o klikanie budynków kulturowych (rzadziej ozdób) w celu zwiększenia Zadowolenia, a jeśli takowe zostały już „użyte”, budynków Produkcyjnych (podwojenie Zaopatrzenia), a dopiero wtedy, gdy nic już nie zostało na motywowanie Domów mieszkalnych (monety x2). Czynności tej możemy dokonać raz na 24 godziny dla każdego gracza. Jeżeli któraś z naszych budowli została „podrasowana” przez innego gracza, zobaczymy nad nią poruszającą się złotą gwiazdkę. Jeśli chcemy się odwdzięczyć (co nie jest obowiązkowe, ale przynajmniej w przypadku członków naszej gildii oraz znajomych bardzo wskazane) – listę odwiedzających (atakujących również) nasze miasto znajdziemy w Ratuszu.
2. Na prawo od nazwy miasta mamy dwa okienka z ikoną i liczbą. Pierwsze z nich pokazuje nasze miejsce w rankingu globalnym (zależy ono głównie od wygranych bitew, w mniejszym stopniu od osiągnięć ekonomicznych i technologicznych). Drugie okienko to informacja o liczbie mieszkańców. Tę warto śledzić regularnie, gdyż wpływa ona na zadowolenie naszych poddanych, zaś odpowiednio wysoka jest wymagana do postawienia określonego budynku produkcyjnego, towarowego lub wojskowego. Tuż obok okienka z populacją widać „buźkę”. Jej wygląd demonstruje poziom zadowolenia ludności – najechanie na nią kursorem spowoduje wyświetlenie się szczegółów o nastroju i jego wpływie na produkcję.
3. Przechodząc dalej ku środkowi górnej listwy ekranu gry zobaczymy okienko z nazwą epoki, w której aktualnie znajduje się nasze miasto. Pod nim zaś widzimy liczbę Punktów rozwoju (otrzymujemy 1 co godzinę, do maks. 10, najechanie kursorem na liczbę punktów pokaże ile czasu zostało do otrzymania kolejnego punktu). Punkty możemy kupować za monety lub diamenty klikając przycisk z plusem obok paska punktów.
   Do czego potrzebne są punkty rozwoju? Dzięki nim opracowujemy nowe technologie i rozbudowujemy Perły Architektury (o nich w dalszej części Poradnika).
   Przeskoczmy na chwilę z tej części interfejsu na dół ekranu.

   

4. W lewym dolnym rogu ekranu znajdziemy panel z dziesięcioma przyciskami (właściwie jest ich 9, bo jeden jest nieaktywny). Pierwszy z nich, z ikoną dłoni dzierżącej młotek otwiera Menu budowy, a wraz z nim dodatkowy niewielki panel z trzema przyciskami, tuż pod paskiem Punktów rozwoju. Tu interesuje nas właśnie ten minipanel. Wybranie przycisku z symbolem $ powoduje zmianę kształtu kursora i możliwość sprzedaży budynku, który wystarczy teraz kliknąć, aby otworzyć okienko z informacją o zwrocie monet, zaopatrzenia i uwolnionej liczbie mieszkańców.
   Środkowy przycisk minipanelu służy do włączania funkcji przenoszenia budynków. Jest to szczególnie przydatne narzędzie, gdyż z brakiem miejsca do wznoszenia nowych budynków będziemy borykać się do końca gry. Przesuwać możemy wszystkie elementy, wliczając drogi, ale nie rozszerzenia. Ostatni przycisk tego menu („Anuluj”) przywraca podstawowe funkcje wskaźnika.
5. Wracamy do górnej części ekranu: na prawo od paska Punktów rozwoju i obszaru z nazwą aktualnej epoki mamy okienka pokazujące stan naszego skarbca: ilość monet, zaopatrzenia, medali oraz diamenty. W przypadku tych ostatnich, jeśli gramy na kilku światach, liczba ta na każdym z nich będzie identyczna – diamenty zdobyte po wykonaniu zadań specjalnych na jednym ze światów również dodaje się do tej jednej puli.
   Plus tuż obok otwiera okno zakupu diamentów, przycisk zaraz za nim umożliwia wylogowanie z gry.
6. Przy prawej krawędzi ekranu może pojawić się jeszcze jeden dodatkowy panel. Na nim zobaczymy: a) buźkę – jeśli mieszkańcy naszego miasta są zachwyceni lub wściekli; b) symbol księżyca, jeśli w którymś z budynków nie rozpoczęto produkcji; c) symbol skrzyni, jeśli w budynku zakończono produkcję i nie zebrano materiałów; d) symbol łańcucha, jeśli budynek nie jest połączony drogą z Ratuszem; e) symbol rybiego szkieletu, jeśli zaopatrzenie uległo zepsuciu, bo zbyt długo zwlekaliśmy z zebraniem go; f) symbol błyskawicy, jeśli nasze miasto zostało napadnięte, a jakiś budynek został splądrowany; g) symbol złotej skrzyni, jeśli budynek został zmotywowany przez innego gracza (bieżąca produkcja, do jej zakończenia, jest podwojona); h) symbol złotej gwiazdy – budynek kulturowy lub ozdobę restaurowano, przez co powodowane przez nie zadowolenie mieszkańców jest przez 12 godzin dwukrotnie większe. Te same symbole unoszą się nad odpowiednimi budynkami. Kliknięcie symbolu (b-f) w panelu bocznym spowoduje powiększenie i wyśrodkowanie ekranu głównego na kolejnych odnośnych budynkach.
7. Na koniec tej części poradnika Forge of Empires zapoznajmy się bliżej ze wspomnianym już w punkcie 4 panelem. Pierwszy przycisk już znamy, to Menu budowy. Po otwarciu tego menu zobaczymy okienko z zakładkami odpowiadającymi poszczególnym typom budowli. Wszystko tu jest raczej intuicyjne i nie trzeba specjalnie główkować, by domyślić się, co jest co. Jedynie przy ostatniej zakładce możemy mieć wątpliwości. Rozszerzeń terenu możemy mieć w sumie trzy rodzaje (zawsze jednak jest to pole 4×4): kupowane za monety (podany obok koszt w diamentach jest alternatywą, a nie oznacza dodatkowej opłaty), a zdobyte w wyniku opracowania danej technologii lub jako nagroda za podbicie prowincji; tzw. „zwycięskie rozszerzenie terenu”, za które płacimy medalami otrzymywanymi za walki PvP i za pomoc przy rozbudowie Pereł Architektury; „diamentowe rozszerzenia terenu” (po 2 na epokę) – jak łatwo się domyślić, kupowane za diamenty.
   Drugi przycisk w tym panelu („Globalny”) pozwala nam na otwarcie okien: rankingu globalnego (gdzie podejrzymy, jak wyglądają nasze postępy na tle innych graczy), gildii (naszej, a jeśli nie należymy do żadnej tu zobaczymy zaproszenia do gildii, jakie otrzymaliśmy), forum gildii (znowu, jeśli do takowej należymy i jeśli w ogóle posiada ona forum).
   Kolejny przycisk otwiera okno z drzewem technologicznym. Tu zobaczymy wszystkie odkrycia, których dokonaliśmy, te w trakcie opracowywania i te, które są dopiero przed nami. W przypadku każdej z technologii możemy zobaczyć koszt jej rozwinięcia i dostępne dzięki niej budowle. Drzewko, jak wspomnieliśmy w prezentacji Forge of Empires nie jest specjalnie rozbudowane, w takim sensie, że nie pozwala na jakąś szczególną specjalizację, niewiele jest także technologii, które moglibyśmy (lub chcielibyśmy!) pominąć.
   Wyjście z tego okna możliwe jest po kliknięciu przycisku „Wróć do miasta” lub krzyżyka, który tutaj pojawia się w miejscu przycisku wyłącznika (wylogowania).
   Przycisk z rysunkiem róży wiatrów, tuż obok ikony technologii, otwiera mapę kontynentu. Widoczne będą na niej te prowincje, które tylko odkryliśmy i te przez nas przejęte. Kliknięcie odkrytej prowincji pokaże nam jej poszczególne sektory, a kliknięcie z kolei sektora umożliwi nam zapoznanie się z armią, która tego sektora broni oraz ceną za jego „wykupienie”. Tu uwaga: sposób przejęcia każdego sektora i każdej prowincji zależy od gracza – można wydać monety, zaopatrzenie i surowce albo zaatakować broniącą kraju armię. Zdobędziemy w ten sposób monety lub zaopatrzenie, dostęp do złóż surowca, dodatkowe rozszerzenie lub dostęp do wieży turniejowej. Możemy też otrzymać dodatkową nagrodę za wykonanie misji (zleconej przez naszych „doradców” – postacie, których sylwetki pojawiają się przy lewej krawędzi ekranu. Jeśli takie zadanie zostanie nam zlecone już po podbiciu danej krainy, zostanie nam ono zaliczone automatycznie. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy sposób przejęcia terytorium jest ściśle określony, czyli np. bez użycia siły.

   Jeżeli decydujemy się zaatakować sektor, warto zawsze kliknąć „Szpieguj” w menu sektora. Obniży to nieco żywotność broniących się jednostek, a koszt 100 monet nie jest wygórowaną ceną za tę odrobinę przewagi.
   Odkrywanie nowych terytoriów (aktywowane stopniowo i sygnalizowane pojawieniem się na mapie symbolu lunety wraz z ceną zwiadu) również stanowi jeden z rodzajów misji i jesteśmy za nie nagradzani.

   Następny przycisk w naszym głównym panelu sterowania dotyczy armii. Zobaczymy tutaj wszystkie jednostki, jakimi dysponujemy, a dzięki zakładkom będziemy mieli osobne podglądy w zależności od typu wojsk (szybkie, ciężkozbrojne, itd.). Na prawo od zasobów znajdują się pola, w których widoczne będą jednostki wchodzące w skład naszej armii defensywnej lub ofensywnej (dwie „najwyższe” zakładki przełączają widok). Zarządzanie armią to także usuwanie na stałe jednostek, a przede wszystkim zajmowanie się rannymi. Aby uleczyć wojaka (a także machinę wojenną) możemy albo zapłacić za rehabilitację albo przenieść ją z obszaru „armia atakująca” lub „armia broniąca się” do „zasobów”. Ten drugi sposób jest darmowy, lecz długotrwały.
   Przycisk następny: Inwentarz. Tu podejrzymy wszystkie zdobyte przez nas nagrody i prezenty, a więc specjalne budynki, towary, plany Pereł Architektury, paczki z punktami rozwoju. Okno to ma głównie charakter informacyjny, sami nic w nim umieścić nie możemy, ale to tu właśnie wykorzystujemy zdobyte bonusy – otwieramy paczki z punktami, polecamy budowę bonusowych budowli czy handlujemy planami Pereł.
   Na kolejnym przycisku widnieje rysunek młotka aukcyjnego – tu otwieramy „Targowisko”, na którym możemy handlować naszymi towarami (przetworzonymi surowcami). Ponieważ okno to jest dość intuicyjne nie będziemy go szczegółowo opisywać, zwrócimy tylko uwagę na najistotniejsze jego elementy i funkcje.

   

   Zakładka „Handel” domyślnie wyświetla oferty handlowe od wszystkich graczy (tj. sąsiadów i członków naszej gildii) – możemy filtrować wyświetlane oferty wybierając odpowiednie opcje z list rozwijanych lub zaznaczając jedno z trzech pól wyboru. Zakładka „Utwórz ofertę” zawiera pole „Tylko gildia” – po jego zaznaczeniu wystawione przez nas towary będą widoczne tylko dla naszych koleżanek i kolegów z gildii. Oczywiście, jeżeli naszą ofertę skierujemy do wszystkich, szansa na udaną transakcję będzie większa, choć kupujący (sojusznik czy sąsiad) będzie musiał dodatkowo zapłacić za nią punktem rozwoju. Ponadto, należy pamiętać, że niektóre gildie kierują się specjalnymi zasadami handlowymi regulującymi stawki, dopuszczalną wymianę towarów z różnych epok, itd.
   Maksymalna stawka to 2:1 (lub 1:2) w przypadku handlu pomiędzy graczami. W przypadku handlarzy (wirtualnych) stawka zawsze wynosi 0,1 (1:10), czyli jedną sztukę wybranego produktu otrzymujemy płacąc 10 sztukami produktu z tej samej epoki.
   Nazwa ostatniej zakładki w oknie Targowiska mówi sama za siebie.
   Ostatnie przyciski panelu sterowania to „Centrum informacyjne” i „Otwórz forum” – pierwszy służy do wysyłania i odbierania wiadomości, drugi skieruje nas na polskie forum gry Forge of Empires.

Wskazówki dla średnio-zaawansowanych

Czas na garść porady dla graczy, którzy zaznajomili się z podstawami rozgrywki w Forge of Empires. Tytuł tego działu poradnika sugeruje, że zaznajomiliście się już z podstawami gry i potrzebne są Wam wskazówki, które pomogą w uzyskaniu jak najwyższej pozycji w rankingu i ogólnie w jak najefektywniejszym wykuwaniu Waszego imperium.

MONETY

Monety otrzymujemy z domów, których różnorodność zwiększa się z każdą epoką. Aby efektywnie korzystać z tego typu budowli, musimy wziąć pod uwagę to, jak często będziemy zbierać „urobek” i jaką liczbę ludności dany typ domu zapewnia. Oto, jak sytuacja wygląda na przykładzie Epoki brązu:
Największą produkcję zapewniają Chaty: 288 monet na 4 godziny (jeśli zbieramy monety co 5 minut). Na drugim miejscu są Domy na palach: 208 monet na 4 godziny (zbiory co 15 minut, wyższa populacja). Za nimi są Domy kryte strzechą: dają jeszcze wyższe zaludnienie, ale monet już tylko 128 sztuk na 4 godziny (32/1h). Drewniane chaty zwiększą liczbę mieszkańców najbardziej, ale dadzą tylko 80 monet co 4 godziny.
Podobnych obliczeń powinniśmy dokonać w każdej epoce, pamiętając także o tym, że z każdym budynkiem maleje zadowolenie ludności. Oczywiście wszystkie obliczenia w powyższym przykładzie zakładają, że zbiórki następują jedna po drugiej, bez przerw.

ZAOPATRZENIE

Tutaj wyliczeń dokonujemy w podobny sposób, czyli znów musimy zdecydować, jak często będziemy zbierać wytworzone zaopatrzenie. Dodatkowym bardzo istotnym czynnikiem jest przestrzeń, jaką dany budynek produkcyjny zajmuje.
Farma owoców na przykład, zajmująca sporo miejsca (5×4) przynosi:
– Kapusta: 26 sztuk zaopatrzenia na 5 minut (7488 na dobę)
– Banany: 65 szt. na 15 minut (6240 na dobę)
– Jabłka: 130 szt. na 1 godz. (3120 na dobę)
– Wiśnie: 217 szt. na 4 godz. (1302 na dobę)
– Melony: 325 szt. na 8 godz. (975 na dobę)
– Pomidory: 650 szt. na 1 dobę
Znowu zakładamy, że między zbiorem, a rozpoczęciem kolejnego cyklu produkcji nie ma przerwy. Ponadto nasza aktywność nie musi być regularna. Kiedy mamy mniej czasu na grę, uruchamiamy produkcję na dłuższe okresy czasu, kiedy zaś możemy posiedzieć przy komputerze dłużej, okresy te zmniejszamy do minimum.

Inne sposoby zdobywania MONET i ZAOPATRZENIA to ataki na innych graczy i podboje krain na mapie kontynentu, motywacja i restauracja budynków innych graczy oraz wykonywanie misji. Wykorzystanie armii w celach zarobkowych wydaje się łatwą metodą bogacenia się, ale tutaj znów przydaje się kalkulator. Zanim zaatakujemy sektor prowincji w celu zdobycia nagrody 500 monet, policzmy najpierw, ile kosztować będzie odbudowanie utraconego wojska (chyba, że nasza armia jest nie do pokonania) plus ewentualne szpiegowanie. Bilans może nie być taki ciekawy. Podobne rachunki w przypadku ataku na gracza mogą także wypaść niekorzystnie, chyba, że liczymy na zdobycie dużego łupu, zwłaszcza w postaci materiałów, których nam brakuje. Pamiętać trzeba jednak, że plądrujemy tylko jeden budynek i nie wiemy, ile dobra on wyprodukował.

Motywacja i restauracja daje nam 20 monet od budynku (u jednego gracza na dobę). Mało, ale tu nic nie tracimy.
Za wykonywanie różnego rodzaju zadań możemy otrzymywać nagrody, często bardzo wartościowe. Tutaj jednak także musimy kalkulować – czasem realny dochód okaże się niższy, jeśli policzymy ile najpierw trzeba wydać, by misję wypełnić.
Dodatkowo, co 24 h Ratusz zarabia dla nas 500 monet.

Zarówno w przypadku monet, jak i zaopatrzenia nie musimy (poza przypadkiem wypełniania zadań specjalnych) stawiać tylko budowli z epoki, w której jesteśmy. Jeżeli możemy poświęcić na grę więcej czasu, więcej zarobimy stawiając Chaty i zbierając z nich monety co 5 minut, niż gdybyśmy mieli zakupione za diamenty wille i odwiedzali je co godzinę.
W grze jak w życiu – to, co zaoszczędzimy to również zarobek. Zanim wydamy monety czy zaopatrzenie, policzmy dobrze, czy to wydatek opłacalny. Najlepszym przykładem jest wydawanie zasobów na produkcję materiałów ze złóż, których nie posiadamy. Poświęcenie 100 monet do wytworzenia 1 sztuki alabastru nie ma sensu, gdy możemy zapłacić tyle samo za 5 sztuk kamienia (gdy podbiliśmy prowincję ze złożem tego surowca) i wystawić je na Targowisku. Rachunek jest prosty.

TOWARY

Trzecim podstawowym dobrem, które będziemy w ciągu całej gry produkować i wydawać są Towary. Wytwarzane są one z surowców, których złoża znajdujemy na mapie kontynentu, a w ich posiadanie wchodzimy podbijając (lub wykupując) daną prowincję.
Jak wspomnieliśmy wyżej, w punkcie 2, nie warto stawiać budowli (a nawet rozwijać wymaganej dla niej technologii), jeśli nie posiadamy danego złoża. Byłby to niepotrzebny wydatek. Oczywiście zdarzają się skrajne sytuacje, gdy na przykład dany materiał jest nam bardzo potrzebny, a oferty na Targowisku są dla nas nie do przyjęcia lub takowych w ogóle nie ma (na nasze oferty brak chętnych). W takim przypadku nie mamy wyjścia, jednak po wyprodukowaniu pożądanych dóbr powinniśmy od razu budynek sprzedać, odzyskując część wydanych monet i zaopatrzenia i zwalniając miejsce na inną budowlę.
Cykl produkcyjny Towarów powinien (jak w przyp. monet i zaopatrzenia) składać się z najkrótszych okresów (4- i 8-godzinnych). Cykle 1- i 2-dniowe to niższa wydajność przy wyższych kosztach.

PLAN MIASTA

Jednym z największych problemów, z jakim przyjdzie Wam borykać się w ciągu całej gry, jest efektywne wykorzystanie dostępnej przestrzeni. Każdy z budynków zajmuje określoną powierzchnię, przy czym 3×4 i 4×3 to nie to samo, a budowli obrócić nie można. Wszystko prócz ozdób musi być połączone z Ratuszem. Jeśli nad budynkiem i w panelu bocznym pojawi się symbol łańcucha, budynek ten jest martwy, odcięty od „centrum dowodzenia” nie produkuje żadnych dóbr (w przypadku budowli kulturowych – nie przynosi zadowolenia).
Sposobów na optymalne zagospodarowanie przestrzeni jest wiele, a podstawowe zasady są takie:
a) Ratusz umieszczamy w samym rogu miasta, ew. dokładnie w środku (narożnik jest jednak najlepszy);
b) Staramy się budować proste drogi, z jak najmniejszą ilością skrzyżowań i zakrętów. Uważamy, by nie budować dróg po kilku stronach budynku.
W epoce brązu opracowujemy technologię umożliwiającą budowę Ścieżek (zamiast dotychczasowych Szlaków). Jest to pierwszy rodzaj dróg, za które płacimy monetami i zaopatrzeniem, ale też podwyższają one nieznacznie zadowolenie obywateli. Większa ilość najlepszych dróg może zastąpić dodatkowe ozdoby a nawet niektóre budynki kulturowe, a przecież drogi budować musimy tak czy inaczej. Minusem jest jednak to, że dróg nie można restaurować.
c) Staramy się grupować budynki pod względem wielkości i kształtu. Powstaną w ten sposób np. całe „dzielnice mieszkalne” – o regularnym kształcie, które prócz tego, że dobrze wykorzystają przestrzeń, to dodatkowo estetycznie wyglądają.
Grupowanie ma na celu uniknięcie sytuacji wspomnianej w poprzednim podpunkcie – tworzenia się zakrętów i skrzyżowań. Dobrym pomysłem jest lokalizacja największych budowli na obrzeżach miasta.
Oczywiście cały czas staramy się mimo wszystko zdobyć jak najwięcej rozszerzeń terenu (dla przypomnienia: poprzez rozwijanie technologii, ekspansję na mapie kontynentu, zdobywanie medali w turniejach PvP i rozbudowie Pereł Architektury, a także za diamenty, jeśli nadmiar gotówki obciąża Wam konto bankowe).

PERŁY ARCHITEKTURY

By zacząć pracę nad Perłą Architektury potrzebne Wam będą: zestaw dziewięciu planów oraz określona ilość towarów z epoki, z której pochodzi dana Perła.
Przed rozpoczęciem budowy musisz zebrać dziewięć fragmentów planów. Aby tego dokonać, można:

– restaurować lub motywować sąsiadów/członków gildii/znajomych;
– plądrować sąsiadów (szansa odrobinę mniejsza niż przy wspomaganiu);
– pomagać innym przy budowie ich własnych Pereł;
– wydać diamenty, jeśli wcześniej znaleziono przynajmniej jeden plan w inny sposób.

W przypadku motywacji, restauracji, plądrowania, budynek, który wybierzesz określa, z jakiej epoki możesz otrzymać plan. Jeśli podziałasz na kowala, budynek z Epoki Brązu będziesz mieć szansę na zdobycie planu Posągu Zeusa lub Wieży Babel.
Po umieszczeniu placu budowy Perły w mieście, będzie ona na poziomie 0. W przeciwieństwie do innych budynków, Perły muszą być budowane przy wykorzystaniu Punktów Rozwoju. Perła po osiągnięciu poziomu 1 stoi w mieście, ale wciąż może być ulepszana, z każdym kolejnym poziomem aż do poziomu 10 dając coraz to większe bonusy.
Różne Perły dają różne premie, szczegóły można znaleźć otwierając w Inwentarzu zakładkę z planami Pereł.
Jeśli pomożesz innemu graczowi w budowie lub rozbudowie jego Perły Architektury, otrzymasz wynagrodzenie. Gdy poziom budowy Perły zostaje osiągnięty, pięć osób, które poświęciło najwięcej Punktów Rozbudowy (trzech na pierwszym poziomie) otrzyma określone nagrody, w zależności od poziomu i epoki, z której Perła pochodzi. Dla pierwszej trójki pomocników będą to Medale, Punkty Rozwoju oraz Plany budowy, dla pierwszej piątki – Medale i Plany.
Dość często zdarza się, że znajdujemy kilka kopii tego samego Planu. Duplikaty możemy wymienić pod warunkiem, że mamy co najmniej 3 kopie tego samego fragmentu lub jeśli mamy minimum dwa „podwójne” fragmenty. Wymagania te wynikają z faktu, iż wymiany dokonujemy w stosunku 2:1 (tzn. za dwa plany, otrzymamy jeden). Aby dokonać wymiany zaznaczamy pola z duplikatami i zatwierdzamy. Możliwe jest, że „transakcja” przyniesie nam kolejny duplikat (plany są losowe), ale ponieważ nic innego z kopiami zrobić nie możemy, warto mimo to nimi handlować.

WALKA

Właściwie nie ma jednej, „żelaznej” strategii gwarantującej zwycięstwo w bitwie, jak nie ma jednej najsilniejszej, niepokonanej jednostki. Nasz poradnik sugeruje jednak kilka reguł, które można zastosować w większości przypadków. Pierwsza z nich brzmi: nie wyrywaj się do przodu, jeśli ruch danej jednostki nie pozwoli jej na zaatakowanie lub spowoduje, że znajdzie się ona w zasięgu jednostek przeciwnika (zwłaszcza dystansowych, jak łucznicy czy balisty). Sam używaj jednostek dalekiego i krótkiego zasięgu, aby atakując jednostkę walczącą wręcz nie zostać skontrowanym. Chroń jednostki dystansowe! Choć potrafią one zadać znaczne obrażenia, same są słabe w obronie. Umieść je na polu bitwy tak, by jak najszczelniej otoczyć je lekko- lub ciężkozbrojną piechotą. Dokładnie analizuj wszystkie cechy danej jednostki, bonusy przeciwko określonemu typowi wojska oraz premie terenowe. Zawsze wykorzystuj teren, zarówno do przemieszczania wojska, jak i ataku.
Kiedy bitwa mimo wszystko nie przebiega po Twojej myśli i widzisz już, że poniesiesz zbyt wysokie straty, wycofaj się. Żaden to honor stracić całe wojsko i żaden biznes odbudowywać je, gdy odniosło się zwycięstwo zbyt wysokim kosztem. „This is Sparta!” brzmiało świetnie na filmie, w Forge of Empires Termopile możesz sobie darować.
Są to podstawowe zalecenia dotyczące strategii wojennej w Forge of Empires. Bardziej rozbudowany poradnik już wkrótce będzie dostępny na funkydiva.pl.

Na zakończenie

Niniejszy poradnik tak naprawdę mógłby być o wiele obszerniejszy, zaś wielu tematom można by poświęcić osobne artykuły. Jednakże z dwóch powodów poprzestajemy na takiej objętości. Po pierwsze, graczom należy się satysfakcja z samodzielnego odkrywania sposobów na odniesienie sukcesu w grze. Po drugie, pamiętajmy, że gra nadal jest rozwijana – nasz poradnik dotyczy bieżącej bety, kto wie ile aspektów gry zmieni się w wersji ostatecznej? Zanim to jednak nastąpi, wielu z Was korzystając z naszego vademecum wykuje wspaniałą metropolię – stolicę potężnego imperium.