Klasyka gatunku i to klasyka w najlepszym stylu. Jedna z najpiękniejszych opowieści o miłości, która jest silniejsza niż śmierć. Pierwsze wydanie tej powieści miało miejsce w Londynie, w 1847 roku. Ponad osiemdziesiąt lat później, w 1929 roku, przetłumaczono j tekst na język polski i wydano go w przekładzie Janiny Sujkowskiej, ale nie pod powszechnie nam dziś znanym tytułem Wichrowe Wzgórza, lecz wydaje się nawet bardziej sugestywnym – Szatańska miłość.
Autorka tej powieści urodziła się w 1818 roku, w wiktoriańskiej Anglii, pełnej konwenansów, zasad, których trzeba było przestrzegać, gry pozorów. Była piątym z sześciorga dzieci pastora Patricka Bronte i jego żony Marii. Matka niestety zmarła na raka i osieroconą gromadką zajęli się ojciec i ciotka.
Emily od dzieciństwa przejawiała talent pisarski. Swoje przeżycia i emocje ukazywała w licznych wierszach i opowiadaniach. Niestety nie opublikowała ich zbyt wiele. Wydany w 1845 roku tomik wierszy dzieliła ze swymi siostrami – Charlotte i Anną. Największą sławę przyniosła jej jednak jedyna powieść, jaką wydała ( w 1847 roku ), Wichrowe Wzgórza. Kto wie, jak potoczyłyby się losy utalentowanej pisarki? Jakie jeszcze powieści wyszłyby spod jej pióra? Niestety Emily umiera na gruźlicę w 1848 roku. Ta nieuleczalna wówczas choroba zabrała również część jej rodzeństwa.
Powieść kreśli historię dwóch sąsiadujących ze sobą rodzin, których dzieje splatają się ze sobą w tajemniczy i bolesny sposób. Mamy więc z jednej strony Drozdowe Gniazdo, posiadłość Lintonów i Wichrowe Wzgórza, siedzibę rodu Earnshawów. Pojawia się także postać tajemniczego Heathcliffa, sieroty przygarniętego przez dumnego pana Wichrowych Wzgórz, wychowującego się wraz z jego dziećmi – Katarzyną i Hindley’em. W nowym domu przybysz traktowany jest na równi z potomkami starego pana Earnshawa. Zyskuje przyjaźń Katarzyny i nienawiść, zazdrosnego o miłość ojca, Hindley’a. Wszystko ulega zmianie, gdy stary pan Wichrowych Wzgórz umiera a władanie majątkiem przejmuje właśnie Hindley. Znienawidzony Heathcliff zostaje sprowadzony do roli parobka…
Nie chcę zdradzać szczegółów „szatańskiej” miłości, która pojawia się na kartach książki. Niech każdy z czytelników sam zagłębi się w jej tajemnice. Powiem tylko, że Wielka miłość przeplata się tu z nienawiścią i chęcią zemsty za wszelką cenę. Poznajemy czym jest urażona duma i pamięć, która nie pozwala spokojnie żyć. Naprawdę wzruszamy się deklaracją Heathcliffa, który w godzinie śmierci swej ukochanej przeklina ją, ale jednocześnie wzywa, by go nigdy nie opuszczała, by dręczyła go zza grobu, bo nie potrafi bez niej żyć. Cóż, niektóre życzenia się spełniają….
Prawdziwym bohaterem powieści są także przepięknie opisane wrzosowiska. Miejsce odosobnienia, tajemnicy, wspomnień i wzruszeń.
Książka doczekała się kilku ekranizacji. Pierwszą widzowie mogli obejrzeć w 1920 roku! Jednak najpiękniejszą filmową wersją Wichrowych Wzgórz jest ta Petera Kosminskyego z 1992 roku, z genialnymi kreacjami Juliette Binoche w roli Katarzyny i Ralpha Fiennesa jako Heathcliffa. Polecam.
Autor © : Beata , napisz do autora : email
